Mr Lennox

Als ik de naam Lennox hoor, dan denk ik aan New York City. Lennox associeer ik met zowel Annie Lennox en Mister Lennox. Wat ze met elkaar te maken hebben? Ik denk helemaal niks. Annie Lennox woont in NYC en zingt de meest mooie liedjes. Denk maar eens aan de zoete songs "No more I love you's" en "Why". Ik krijg er altijd een gevoel van rust bij als ik haar hoor zingen en duizenden kregen jaren geleden datzelfde gevoel toen ze optrad in de serie 'Concerts at the Park', een jaarlijks terugkerend evenement in Central Park. Annie Lennox zette toen het hele park (en heel Manhattan) op zijn kop met haar muziek.

11 September 2001 zal ongetwijfeld de wereld van Mister Lennox op zijn kop hebben gezet. Lennox is de aardigste neger die ik ken. Of moet ik zeggen, was de aardigste neger.......? Hij werkte in toren 2 van het World Trade Centre die stond op de plaats waar nu gesproken wordt over 'Ground Zero'.
Als je de hoofdingang binnenkwam zat hij rechts in de hoek en passeerde je hem als je naar de liften ging die je naar het observationdeck brachten. Gezien het feit dat in vele tientallen uren boven op toren 2 heb doorgebracht, kende ik Lennox ook heel goed. Een vrolijk woord had hij over voor eenieder die zich bij zijn informatiebalie kwam melden en zijn openingszin was dan: "Hi, I am Mister Lennox, where are you from?" Hij moet honderden nationaliteiten aan zijn balie hebben gehad, want hij was de meest service verlenende autoriteit in NYC. Lennox was in dienst van 'The Transit Authority of New York City" oftewel de MTA en vertelde aan iedereen hoe te komen op welke locatie dan ook. Zijn vrolijke gezicht en uitnodigende lach trokken je naar zijn balie toe, ook als je helemaal niets bij hem te zoeken had. Tijdens mijn eerste verblijf in de 'Big Apple' maakte ik kennis met Lennox en zat zeker meer dan een uur aan zijn balie. Daarna werd ik een vaste klant aan zijn balie, want zeker een keer of drie - vier per week zat ik op het dak van toren 2. Ik vertelde hem veel over Holland en Lennox schreef dat allemaal op want elke landgenoot die zich bij Lennox aan de balie kwam melden kreeg eerst een hele rits aan informatie uit eigen land te verwerken. Zo paaide hij elke wereldbewoner en stal hun harten. Menig Hagenaar die zich na mijn bezoek aan zijn balie heeft vervoegd zal een hele preek hebben gekregen over de dure tramtunnel en het hele gedoe van landjepik met de omliggende gemeenten.

Ik had Lennox ook eens een pen gegeven die ik zelf als geschenk had gekregen van de visboer om de hoek. Op de pen stond de gedenkwaardige tekst: "Geen larie, voor de beste vis naar Arie", maar hoe vertaal je nou zoiets in het Engels. Na enig denkwerk had ik daar het volgende van gemaakt: "No shit, the best fish at Arie's place". Vooral het gebruik van de woorden 'shit' en 'fish', waren voor Lennox een combinatie die eigenlijk niet kon, maar die hij toch maar al te graag gebruikte.

Een paar jaar later toen ik weer voor een langere periode naar NYC was vertrokken stond Lennox hoog op mijn lijst van af te leggen bezoeken. Toen ik goed en wel voor zijn balie stond moest ik hem even op weg helpen, maar na wat steekwoorden wist hij het weer. We spraken honderd uit als "oude vrienden" en hij vertelde me dat de Radio West-t-shirts die ik hem gestuurd had door zijn kinderen met trots gedragen werden. Ineens halverwege een zin stokte de woorden van Lennox. Zijn toon veranderde en op gematigde toon sprak hij de gedenkwaardige woorden: "A miracle happened here at my desk!" Lennox dook onder zijn balie en begon in een la te snuffelen. "Ik moet hem hier ergens hebben", hoorde ik hem mompelen. De inhoud van zijn lade deed mij aan mijn werkkamer denken. Er ligt veel in, het lijkt een bende, maar is een geordend en werkzaam archief, ook al zullen velen dat tegenspreken. Na enkele minuten rees het statige en wel doorvoede lichaam van Lennox boven de balie uit. Met zijn rechterhand naast zijn hoofd zat ertussen zijn duim en wijsvinger een pen..... nee, een ballpoint uit Nederland met naar mij toegedraaid de tekst: "Geen larie, voor de beste vis naar Arie". Ik herkende het kleinood en moest lachen toen Lennox de legendarische woorden uitsprak: "No shit, the best fish at Arie's place".

De New Yorker uit Queens was inmiddels op zijn praatstoel gaan zitten en vertelde dat in de zomer van 1994 een man zich aan zijn balie vervoegde. Voordat deze zijn vraag kon stellen waren er natuurlijk eerst de verplichtte onderdelen namens Lennox. De man vertelde trots dat hij "from The Hague, Holland" was en hem werd direct gevraagd waarom die tramtunnel in zijn woonplaats nou vol water stond. Was het niet de bedoeling dat er trams doorheen reden? De Hagenaar, helemaal overbluft, probeerde zich onder de vraag uit te redden met allerlei andere informatie, maar Lennox had meer vragen als pijlen op zijn boog.

De belangrijkheid van de tramtunnel leek te vervagen toen Lennox verder ging en vroeg waar in The Hague de 'best fish in town' te koop was. Er verscheen een brede glimlach op het gezicht van de bezoeker. Natuurlijk wist hij waar die vis te koop was. Hier zou die New Yorker duidelijk achter het net gaan vissen, want hij...... Voordat de man kon vertellen waar Lennox, als hij ooit in The Hague zou komen, zijn vis moest halen, had hij een pen (inmiddels dus ballpoint) voor de neus met de bekende tekst: "Geen larie, voor de beste vis naar Arie".

Het werd even stil in Manhattan. Vooral in Toren 2 van het World Trade Centre. De bezoeker zeeg neer in de stoel die reeds voor hem klaarstond, de ogen die eerst zo glommen, sloegen om naar het doffe, zoals men wel eens ziet bij vissen die in een vitrine liggen bij de visboer. 'Verdomme', liet de Hagenaar zich ontglippen. Terwijl Lennox bezig was een flinke lading zout in een onbekende wond te strooien door zijn vertaling 'No shit, for the best fish....', zag hij dat de man met een probleem zat. Wat was hier aan de hand? "Are you allright sir?" De man vertelde dat hij jaren gespaard had om eens een reis naar New York te kunnen maken. Onder het motto 'even er uit' en niet aan zaken denken liep hij zijn tweede dag in The Big Apple Toren 2 van het WTC binnen om heerlijk van het uitzicht te gaan genieten. Aan thuis dacht hij even niet, hij genoot van al die mooie hoge gebouwen.
Lennox treft in deze geen blaam. De New Yorker kon dit allemaal niet weten, want wie verzint nou dat de bezoeker, een man die op nog geen halve kilometer van de viskar van Arie, een gezellige viswinkel heeft waar ze allemaal een gloeiende hekel hebben aan de kreet 'geen larie'.

We hadden de grootste lol en ik vergeet nooit meer de woorden van de klantvriendelijkste man van New York die na dit verhaal tegen mij zei: "The World is not that Big, but it all comes together in this wonderfull Apple."

Zou hij, na de aanslag op de torens in 2001, nog leven? Mr. Lennox? Zou hij nog die vriendelijke Afro-American zijn die hij was toen ik hem in de negentiger jaren leerde kennen?